Het zit erop!

Nog één dagje Nairobi en dan zit het erop.
Het is ons eindelijk gelukt om wat meer foto's op het blog te krijgen, daarvoor moet je toch echt in Nairobi zitten!
Willen jullie die foto's zien .....kijk dan nu even naar rechts, daar staat de link.
We hopen dat we op deze manier een goed beeld hebben kunnen geven van onze belevenissen.
Dank voor alle leuke en lieve mails en reacties.
We hebben genoten, het was een geweldig avontuur, we gaan met een goed gevoel weer heerlijk naar huis, maar zullen Kenia nooit vergeten.

Afscheid nemen, niet ons sterkste punt

De laatste twee dagen hebben we echt hard gewerkt om het biebje, het zijn zeker 2000 boeken, dus zeg maar gerust bieb met een kleine hoofdletter, zover klaar te krijgen dat Zuster Flevia en Deputy Joseph (een titel wil altijd wel!) hier met plezier kunnen werken en het verder af kunnen maken.
We zijn ervan overtuigd dat we ze voldoende wegwijs hebben kunnen maken in het eenvoudige systeem, zodat ze met hulp van de Headteacher en de andere leerkrachten de bieb kunnen uitbreiden en kunnen runnen.
Het waren daarnaast dagen van afscheid en daar nemen ze hier alle tijd voor. Je kunt hier niet via de achteruitgang met een klein bedankje vertrekken.
Maandagmiddag werden we uitgenodigd om even naar het weeshuis te komen, tijdstip 16.00 uur.
Wij niets vermoedend daarheen en daar zaten in een zaaltje 25 kinderen met begeleiders op ons te wachten. De kinderen waren op hun paasbest met hun nieuwe t-shirtjes die wij met heel wat andere broodnodige spullen hadden gekocht.
Zingen en dansen en dan houden twee oudere, nuchtere, Hollandse dames het echt niet droog.
We werden uitvoerig toegezongen en toegesproken, flesjes soda rondgedeeld en tot slot kregen we een prachtige lap stof.
De volgende dag werden we overvallen in de bieb rond 13.00 uur. Opeens werden stoelen, tafels, heel veel eten binnengebracht, de vloer aangeveegd en alle leerkrachten van school, headteacher en de burgemeester van het prachtige dorp schoven aan voor een lunch ter ere van ons.
Toespraken, cadeaus (weer een lap stof) kortom teveel van het goede.
Daarna naar buiten waar alle kinderen van de kostschool per klas weer een dansje of toneelstukje opvoerden waarbij zelfs de leerkrachten en nonnen en natuurlijk wij ook, meedansten en zongen.
Op deze manier hadden de kinderen een geweldige vrije middag en ze wilden met ons alle liedjes laten horen die we met ze gezongen hebben in de afgelopen weken, plezier was de hoofdzaak en de leerkrachten lieten zich eens even van een andere kant zien.
We zijn er nog niet....rond 20.30 uur een uitnodiging voor een teaparty bij de nonnen.
"Gezellig" bij de hoge tafel met plastic kleedjes kregen wij een soda (cola, sprite of sapje) en werd er wat onhandig gepraat.
Wij hadden in ons huis gezien dat de verblijfskosten voor een maand all inclusive rond de 30 euro lag. Wij hebben dit bedrag maar gedoneerd, we wisten niet hoe we dit anders moesten doen en na toespraken over en weer mochten wij weer een cadeau in ontvangst nemen. Jullie mogen drie keer raden........jazeker, nog een prachtige lap stof.
Niet nodig maar heel lief, maar de smoeltjes van de kinderen en leerkrachten die watertandend met een nieuw studieboek in de hand staan, is meer dan genoeg.

Het gaat lukken!!!!

We hebben lamme handen van het schrijven, want de afgelopen dagen hebben we rond de 1500 boeken in een prachtig Keniaans registerboek geschreven.
Alles moet erbij: de datum, het boeknummet, auteur, titel, editie, uitgever, plaats van uitgave, jaar van uitgave en eventuele opmerkingen.
En dat 1500 keer. Doe je best, maar we komen een heel eind.
We hebben een soort jeugdafdeling kunnen maken waarbij we de verschillende jeugdboeken in kleuren hebben verdeeld. Simpel maar zeer doeltreffend.
Dat bleek toen we gisteren 5 groepen kinderen (150 in totaal) hebben gevraagd om naar de bieb te komen( het is wel zondag hoor!). We hebben weer een verhaal verteld, liedje gezongen (dat horen we nu constant zingen) en de kinderen een beetje wegwijs gemaakt in hun bieb.
Jammer dat ze nog niks konden lenen, want ze doken de kasten in en met heel veel moeite en zachte hand konden we ze weer weg krijgen.
Een meiske stond buiten voor het raam en met een diepe zucht zei ze: "So beautiful, so beautiful".
Wij worden daar stil van en daar kan geen dank je wel tegen op(voor zover dat nodig is). De boekensteunen (80 stuks) zijn binnen! Vijf dove jongens van de carpentershop hebben die vanmiddag voor ons gemaakt en ze glommen van trots. De tafels zijn ook al bijna klaar!
Morgen gaan we er nog even schrijvend tegenaan, proberen de kasten nog even aantrekkelijk te vullen zoals we in Veendam gewend zijn, dan komen de leerkrachten op ons verzoek ook even langs zodat we ze enthousiast kunnen maken voor de bieb.
De headteacher gaat in ieder geval één euro (100 KSh) per kind per jaar vragen omdat ze nu een bieb heeft waar ze vreselijk trots op is en waar ze stiekem boeken uit pikt om op haar kantoor te lezen. Ze heeft er zelf al twee uit! Met dit geld wil ze de collectie uitbreiden en op peil houden....goed plan!
Ze vraagt aan de ouders nu 15.000 KSh (snel omgerekend zo'n 140 euro) per jaar. Voor een uniform en eventuele extra koekjes betaal je 4.000 extra. Dat wordt nu dus respectievelijk 15.100/19.100 KSh.
Het kost wat maar dan heb je ook wat!!!

Biebintro Keniaanse stijl

Ambachtelijke boeksteunen!!!

Een "doodgewone" zaterdag op de kostschool in Kenia

Zaterdagmorgen: rond half negen zijn we op weg naar "onze bieb". We weten dat de kinderen op zaterdag de school en het totale buitengebeuren schoonmaken, ramen lappen, vloeren dweilen en het kantoor van de headteacher enz.enz, maar in de verte valt ons oog op nog een groep kinderen.
Tot onze verbazing zijn de kinderen bezig met een soort grote koffers. Daarin zitten hun persoonlijke spulletjes. De koffers liggen opgeslagen in een gebouwtje en alleen op zaterdag mogen ze even met de koffer bezig zijn. Verderop ligt een groot dor veld bezaaid met matrassen die gelucht worden en kinderen die allemaal hun eigen was doen.
Zaterdagmiddag: Wij zijn druk bezig met registreren van de boeken in de bieb en hebben geen potlood.
We lopen naar klas 8 en daar zijn de kinderen weer druk aan het studeren, waarbij één van de leerlingen de rol van leraar overneemt.
Af en toe zit er ook eentje even een soort krantje te lezen, maar dat is niet helemaal de bedoeling.
Overal zitten kinderen in klassen, er is verder ook eigenlijk geen plek om ergens iets leuks te doen. Stiekem hopen we dat de bieb dat plekje kan worden!
Zaterdagavond: We worden door de kinderen uitgenodigd om, om half acht naar school te komen want daar gaan ze zingen en dansen.
Met de zaklantaarn gaan we op pad en ja, daar zitten wel 100 prachtige meiskes in groen uniform op ons te wachten en dan hebben twee grietjes de leiding en wordt er gezongen en per klas mag een meisje een dansje doen. Het blijken heel sexy heupwiegende billendansjes te zijn.
Ook wij worden op het bord bijgeschreven als optredende artiesten en als we dan gaan dansen is het hek van de Dam.
Twee uur lang genieten de kinderen met helemaal niks, dat is dan ook hun enige vertier.
Als we om half tien in het donker naar huis gaan, wordt er in klas 8 met een leerkracht ervoor nog serieus les gegeven. Lieve mensen het is zaterdagavond en morgen moeten de meiden weer om zeven uur in de kerk zitten.
Wat een discipline, wat een ander leven (denken wij)

Water in de WC of douchen?

Een probleem dat wij in Nederland niet kennen, of de waterleiding zou even afgesloten kunnen zijn i.v.m. doorspoelwerkzaamheden.
Hier is het even een echt probleem. Er is een nijpend tekort aan water, dus staan wij voor het dilemma, gebruiken we een bakje water om de wc door te spoelen, je haar te wassen of te douchen.
Er moeten keuzes gemaakt worden.
De mensen hier wachten op regen. Begin maart begint het regen/zomerseizoen en zoals je op de foto kunt zien staan de waterputten volkomen leeg (net als onze tank buiten ons huis).
De mannen hangen in de kleine dorpjes rond, zitten de hele dag bij hun brommertje en doen niks, terwijl de vrouwen (ja, ja, wij weer) proberen al het werk te doen!
De mannen kunnen pas weer werk vinden als de regen komt zodat ze op het land aan het werk kunnen.
Er is heel veel landbouwgrond waar mais, bonen, zoete aardappelen, suikerriet, thee, cassave en veel groente en fruit geteeld wordt.
Wia begint al te ruiken en Wil stinkt, maar dat alles voor het goede doel.
Wij gaan straks weer naar onze luxe waterleiding dus waar hebben we het over. Voor de mensen hier is het wachten op de regenbuien.

De kwartjes vallen!!!!

Door cultuur verschillen, werkwijze, terug in de tijd voor ons, wat is een bieb en hoe werkt dat?, zijn we na anderhalve week helemaal gelukkig.
We probeerden steeds om een simpel uitleensysteem uit te leggen, maar als je eigenlijk geen idee hebt waar wij het over hebben is dat moeilijk te begrijpen.
Vorige week kwam dan ook opeens een man van een naburige schoolbibliotheek langs om te helpen, maar hij ging ons uitleggen hoe we een bieb op moeten zetten, naar een model van 50 jaar geleden voor ons.
Gesneden koek voor Wia, maar volgens ons veel te ingewikkeld ,tijdrovend en met onnoemelijk veel schrijfwerk.
Gelukkig hebben we, door het toch gewoon te doen, kunnen laten zien hoe het simpeler, efficiënter en leuker kan.
Een klein voorbeeld: wij hebben razendsnel op de computer een formuliertje in elkaar geflanst, dat we ca.2000 keer nodig hebben. Tekst: This book must be returned before/on the date below.
Deze tekst had anders 2000 keer geschreven moeten worden. Razendsnel is iets teveel, we zijn hier de hele ochtend mee bezig geweest, want waar kun je iets printen en vind dan ook nog maar eens een kopieerapparaat!
Een openbaring en een vreselijk blij gezicht van Joseph die nu zag dat het ook anders kan.
Bij aankoop van de boeken werden hoofdzakelijk studieboeken aangeschaft. We hebben gelukkig ook veel "plezier" boeken kunnen inbrengen.
Er is nu een echte jeugdafdeling met gekleurde stickertjes en boeken die echt gepresenteerd worden. Voor hier totaal vreemd, maar nu ze het met eigen ogen zien, gaan die glimmen en wie weet zijn ze over tien jaar verder dan wij.
Wij leren dat we te snel willen en dat we hier voor een deel terug moeten naar de werkwijze van rond de jaren zestig.
Boekensteunen zijn onbekend. Wil probeert, bij de carpentershop van de Technische dovenschool, uit te leggen wat de bedoeling is. Lastig bij gebrek aan goed materiaal, maar met heel veel goede wil en vreselijk veel plezier lukt het om van wat resthout een voorbeeld te maken. We mochten zelfs een bestelling van 80 exemplaren doen die direct in productie genomen werden en hopelijk vandaag klaar zijn. Ze worden gemaakt terwijl andere jongens druk bezig zijn met de rest van de biebkasten af te maken en een tafel was ook al bijna klaar.
Gisteren hebben we kunnen laten zien hoe een biebje als dit zou kunnen werken, waar Joseph en Sister Flevia heel blij van worden, en nu snappen hoe het ook kan en met veel enthousiasme aan de gang kunnen.
Wat een prachtige dag en we kunnen het nu pas vertellen want de internetverbinding liet ons weer eens in de steek. Dat is Kenia, een prachtig land en volk.

Eigen huis en tuin!

Vandaag willen we jullie even meenemen in ons huis, weersomstandigheden en andere taferelen.
-Internet: met een dongel vanuit Nairobi kunnen we met veel geduld af en toe het internet op en dus snel wat mailen of het blog bijwerken. De foto's bij het blog, trek daar gerust een uurtje voor uit om die te uploaden.
-Electriciteit: gaat het waaien pak dan maar vast je zaklantaarn, want dan valt de electriciteit geheid uit.
-Water : Als je mazzel hebt zit er in de tank naast ons huis wat water, maar het is momenteel al zo lang droog dat het vanuit een grote opslag verderop met een emmertje omhoog gehaald moet worden.
-Weer : Vannacht lagen wij beiden stijf in ons bed. De ramen staan open, maar zitten niet vast en we worden wakker van een vreselijke storm, klapperende gordijnen, ramen die open en dicht slaan, het leek wel een vuurwerkshow. Zoveel bliksemflitsen hebben we nog nooit gezien, maar dan zonder donder. Opeens valt de wind weg en dan gaan de sluizen open. Met bakken valt het op een dun dakje net of je in een tent ligt. Heel romantisch!!!!
-Eten: We hebben een klein gasflesje, daarop koken we 's ochtends water, 's middags bakken we een overheerlijk omeletje voor op brood en 's avonds rond half zeven gaat een van ons kijken of de nonnen al klaar zijn met prayen en gezang, want dan worden we geacht aan te schuiven voor het diner. Wel makkelijk, hoeven we zelf niks te doen (alleen de afwas, maar dat is leuk!)
-Wassen en douchen: Water in een bak, klein beetje warm water met een stukje sunlight zeep erbij en wassen maar. Douchen: er zit een douchekop en daar kun je verlangend naar kijken maar daar komt echt niets uit. Dus water halen in een bak en gewoon een beetje poedelen.
-Huisdieren : Onze veestapel breidt zich met de dag uit. Koeien, kalfjes, broodmagere varkens, geiten, kippen, honden, katten en heel veel vliegend spul. Daarom zijn wij erg blij met onze hemelsblauwe klamboes en lakentjes!
Niks te klagen dus en genieten van dit eenvoudige leven.

Inkopen in de plaatselijke supermarkt. Vandaag scoren we een brood en oploskoffie!